Sesimizi daha gür çıkarmamız için o kadar çok nedenimiz var ki..
8 Mart'ta meydanlara koşmak için hiç bu kadar çok nedenimiz olmamıştı. Yıllarca yerden yere
vurulan ''kadıncağızlar'' olarak öncesinde hiç bu kadar sesimizi gür çıkarmayı düşünmedik bile. Bu kadar güçlü görmedik kendimizi. Kalabalıklar içinde yalnız bırakılarak çoğalan kadınlar olarak meydanlara doluşmayı hiç bu kadar çok istemedik.
Korkunun üzerine gitmemekten hiç bu kadar korkmadık. Ayrımcılık hiç bu kadar keskin olmadı.
İçimize akıttıklarımızı kusmanın rahatlığını hayal bile edemezdik. Hakaretlerin açtığı yaraları bizden başka kimsenin saramayacağını öğrenmemiz zaman aldı.
Sevgisizliğin hırçınlaştırdığına belki de hiç bu kadar yakından tanık olmamıştık.
Sustukça sessizliğimizin altında ezilmeyi hiç bu kadar yediremedik kendimize.
Kadının özgürlüğüne darbe vurulan bir toplumun giderek karanlığa gömüldüğü gerçeği sadece kitaplardaydı bizim için.Belaltı vuruşların tiye alınmayacak kadar ciddi olabileceğini farketmemiştik henüz.
Kadına yükselen ataerkil sesin tüm toplumu felakete sürükleyebilme ihtimali hiç bu kadar gerçek olmamıştı.
''Kadın-erkek eşit değildir'' ile başladı, ''Kadın mıdır-kız mıdır bilmem'' ile devam etti. Normal doğum yapan kadın cesur oldu, doğum kontrolü birden oyun oldu. Başörtülü bacı, başı açık el oldu. Kucakta oturan kız namussuz oldu. Taciz, tecavüz, şiddet, ölüm kaderimiz oldu.
Fakat bizim hiç bu kadar çok nedenimiz olmadı..
İşte bu yüzdendir ki, şimdi 8 Mart'ta sokaklara, alanlara çıkma zamanı.. Sesimizi dünden, önceki günden çok daha gür yükseltme zamanı..
Yalnızlaşmamak için haydi kadınlar 8 Mart'ta alanlara..