İnsan neden üzer, yıpratır, kırar kendini. Neden kısacık hayatta elinde olanın değerini bilemez. Taa ki yitirene kadar! Neden?
Sevin, Sevdiğinizi söyleyin, Her anın kıymetini bilin.
Öyle bir an gelir ki, sabah size "geç kaldın" diye sesleneni özlersiniz. "Kahvaltı hazır" sesini özlersiniz "Haydi yemeğe" kelimesine hasret kalırsınız.
Yanınızda olan, beraber olunan her saniyenin kıymetini kaybedince anlamak yerine varken kıymetini bilin.
Gülümseyin, çünkü siz güldükçe mutlu olacak insanlar var etrafınızda. Yada sizin gülmenize hasret olanlar...
Sevin hayatı, yaşamayı, kırmayın , incitmeyin, sadece sevin... İçinizde ki çocuk hep yaşasın. Bir yerler de dışarı çıkmayı başarsın. Gözleriniz gülerek baksın hayata. Dolu dolu...
Aldığınız her nefesin hakkını verin. Çünkü gün gelir ararsınız...
Hoşgeldin, Günaydın, Yemek hazır, Geliyorum diyeni... Vakit ayırın, ihmal etmeyin.
Gün gelir vaktiniz olur ama onlar olmaz.
Ölümün adı yok ama bana göre acısı çok.
Ölmeden gitmeden kaybetmeden KIYMET bilin.
Çünkü bu acının tarifi de dönüşü de yok...
Sevgiyle kalın.
