Kendi başımıza gelenlere dahi sesimizi çıkartamıyoruz, en basiti kıyafetlerimizden sorumlu tutuluyoruz, laf attıklarında aman boşver itle kopukla uğraşma diyorlar. Bugün bu sözleri kulak arkası yaptığımız caniler canımızı yakıyor
Bugün duyduğumuz, tanık olduğumuz isimler yarın ben sen o bir kalıbın içine konulmuş kadın.
Kadın dediğin sesli gülmez, kadın dediğin giyinmesini bilecek, kadın dediğin evinde çocuğuna bakar gece dışarda dolaşmaz.
Kadını bu kadar küçük görenler; erkek kimdir yada görevi nedir dediğinde kıyametleri koparan asıp kesen yıkıp döven erkekliği öğrenin, demiyoruz size. İnsan olun yeter.
Biir kadınım ne yapmam gerektiğini biliyorum. Anne adayıyım. Bu dünyaya çocuk getirmeyi milyonlarca kez düşünmek zorunda kalacak olan hiç bir anne; sen kızını üz, ağlat, döv, vur, kır, diye dünyaya evlat getirmiyor.
Bugün kozmetik ürünleriyle kapanan izleri morlukları dert edinmediğiniz ses çıkarmadığımız için sadece Allah yazdıysa bozsun" demeyi seçtiğimiz için ertesi güne yeni isimlerle gülen gözlere veda ediyoruz.
Namus denilince akla biz kadınların gelmesi ne acı. Şuan savunduğum durum için üzülüyorum. Ben bir kadınım, utandık kadınlığımızdan. Erkek balkona şortla yarı çıplak çıkınca hiç bir kadın tahrik olmuyor.
Erkekler olarak sizde öğreneceksiniz şortla gezen dekolte giyen kadınlara insan gibi bakmayı boş sözler söylememeyi. Namusun zihinde olduğunu, çocuğun yaşındaki kızın bacağına bakarken düşünemezsin erkektir yapar diyemezsin.
Küçüçük bedenler konuldu karanlık kutulara.. "Beni tahrik etti" diyenler haklı bulundu kravatlı, takım elbiseleriyle..
Yazık ki biz kadınlığımızı değil insan haklarını savunuyoruz. Bunu anlamak güç değil, kaç bedene daha itiraz edecek toprak kaç anne gözü yaşlı çığlıklar atacak . Kaç kadın korkacak ya benimde başıma gelirse diye.
Kadınlar maviye bakmayı seviyorama mavide melek olmak istemiyoruz.
