Yaşlar gözpınarlarımda Çığlıklar dilimin ucunda Ellerime bak, Dokunsana Dur dur bir dakika Vazgeçtim -Mış gibi yapma. .
Yaşlar gözpınarlarımda
Çığlıklar dilimin ucunda
Ellerime bak,
Dokunsana
Dur dur bir dakika
Vazgeçtim
-Mış gibi yapma....
Neden korkuyoruz birbirimizden? Neden hepimiz parça parça ayrıldık?Şöyle bir bakın yoldan geçen insanlara; bütün yüzler asık, bütün gözler boş... Nereye saklandı duyarlılıklar, ne zaman terk etti bizi anlayış... Bu kadar kolay mıydı nefretle sarmalanmak, bu kadar kolay mıydı?... Soğuyor çevremiz, soğuyor sokaklar, tuzla buz oluyor duyarlılıklar... Böyle giderse hepimiz donacağız.
İnsan yorgunu oldum. İnsanlık yorgunu...
Duy... Duyarlı... Duyarlılık... Duyumsama... Duyumsamama...
Bir zamanlar böyle sözcüklerimiz vardı, oysa şimdi tümceler kin... kindar... kinle beslenen... kirlenen... sözcükleriyle başlar ve biter oldu.
Kim... Kin... Kime... Ona... O kim... Bizden olmayan... Biz kimiz... Biz bize olan... Siz size olan....
İnsan yorgunu oldum. İnsanlık yorgunu...
Hep birşeyler uğruna, birşeylere ait olan. Hep birileri adına, birşeyler yapan. Hep birileri için.... Hep’ler... Olmalılar... Gereklilikler... Olması gerekenler... Olmaması gerekenler... Gerekenler... Gereksizler... Çığırtkanlar ve hep sessiz kalanlar... Sus.. Susma... Sus... Susma...
İnsan yorgunu oldum. İnsanlık yorgunu...
Kimiz biz? Kimim ben? Kimsin sen? Senin kim olduğunu kim neye göre belirliyor? Benim kim olduğumu kim neye göre belirliyor? Bizim kim olduğumuza kim nasıl karar veriyor? Olmak ya da olmamak repliği sahneden hiç inmiyor...
Yar... Yargı... Yargılamak... Yargılanmak... Yan yana... Ya da... Hiç acımadan, hiç düşünmeden. Umursamadan...Harcamak... Harcanmak...
İnsan yorgunu oldum. İnsanlık yorgunu...
Kimliklerimizi, kim olduğumuzu, kim olmadığımızı, kim olmamız gerektiğini, kim olmamamız gerektiğini televizyonlar, radyolar, dergiler, filmler, siyasetçiler belirlediği sürece ne yazık ki yaşayan kuklalar olduğumuzu hep inkâr edeceğiz. İnkara mahkum olmak. İnkarla rahatlamak. İnkâr etmenin hafifliğinde, oradan oraya savrulmak.
İnsan yorgunu oldum. İnsanlık yorgunu...
Keşke... Evet... Ama... Belki de....
Meltem Arıkan
