Bundan yıllar önce bana en çok korktuğum şeyi sorsaydınız size hiç düşünmeden, Sevdiğim adamı, ailem dediğim dostlarımı kaybetmek derdim. Oğlum doğduğunda ölümle burun buruna kalmıştı sanırım orada yaşadıklarım onunla aramda çok farklı bir bağ oluşturdu.

Bundan yıllar önce bana en çok korktuğum şeyi
sorsaydınız size hiç düşünmeden, Sevdiğim adamı, ailem dediğim dostlarımı
kaybetmek derdim. Oğlum doğduğunda ölümle burun buruna kalmıştı sanırım orada
yaşadıklarım onunla aramda çok farklı bir bağ oluşturdu. O bebek haliyle
yaşamayı seçtiğinden beri hiçbirzaman hiçbir koşulda onu kaybetme korkusu
yaşamadım. Belki de korkular emin olmadığımız durumlarda içimizde çiçek
acıyordur…


 


Şimdi bana en korktuğum şeyi sorarsanız yanıtım
“Kendimi unutmak ve yine kendimi başkalarının gözlerinden tanımladığım
zamanlara dönmek” olurdu. Farkında olmadan yada farkında olarak.


 


Yaşam ilginç çünkü yıllar önce korktuğum ne
varsa hepsi fazlasıyla başıma geldi. Korkularımın birer birer hayatımı ele
geçirmesi ve bana aklımın uçundan geçmeyecek deneyimler yaşattığı sırada gözüme
ilişen bir yazıyı bilgisayarım köşesine koymuştum. Her gün bir kaç kez o yazıya
bakıyordum. Her seferinde de bu gerçekten olabilir mi, bunca yaşadığım acıdan,
haksız suçlamalardan, ihanetten, karalamadan, kayıptan sonra, gerçekten böyle
bir şey mümkün mü diye kendime yüzlerce kez sordum. Kimi zaman elimde ki
haplarıma bakarak… Çekmecemde sakladığım, kurtuluş haplarıma…


 


Cümlenin tercümesi “Bazen hayatınızda olan çok
kötü şeyler, hayatınızda olabilecek en iyi şeylere yol açması için başınıza
gelir”di.


 


Gerçekten böyle mi işliyor bu sistem? Böyle
bir şey söz konusu olabilir mi? Kendime 6 ay deneme süresi verdim.  Bu 6 ayın sonunda ki gelişmelere göre ya acil
kurtuluş haplarını yada devam etmeyi seçecektim. Bunu o sırada görüştüğüm iki
farklı terapistimle de paylaştım.


 


Kendimle hayatım üzerine yaptığım ilginç
anlaşmalardan birisiydi… Anlaşmanın sonunda yaşam bana okuduğum cümlenin
doğruluğunu ve aslında hiçbir şey bilmediğimi gösterdi. Kim bilir belki de ben
onun doğru olduğu algıyı, ve gerçekten hiçbir şey bilmediği kabul etmeyi  seçtim… 


 


Artık pek çok şeyden emin değilim. Yaşam bana
görmem gerekenleri mi gösteriyor, ben mi görmeyi seçiyorum, ben mi görmemeyi
seçiyorum, doğru olan ne, yanlış neye göre, niye bu dünyadayım… Bu uzayıp
gider… Neyse ki sonunda emin olmanın o küstah ağırlığından kurtulmayı başardım…
Artık pek çok şeyden emin değilim… Emin olmamanın hafifliğini yaşamanın keyfini
öğreniyorum...


 


Bu süreç boyunca yine yeniden hortlayan “Ben
Kimim” sorusuna bu sefer tek başıma, kendi yöntemlerimle, kendi arayış
araçlarımla, kimseden onay almadan yanıt aramaya başladım… Kimi zaman
bildiklerimi hatırladım, kimi zaman yeni şeyler öğrendim, kimi zaman yeni
deneyimler kazandım, kimi zaman kendimi hatırladım, kimi zaman kaybettiklerimi
anladım, kimi zaman inanılmaz keşifler yaptım…


 


Bu süreçte (Counselling diploma) Danışmanlık
diploması, (Understanding Autism diploma) Otizmi Anlamak Diploması,  (Autism and advance  awareness diplomas), Otizm ve ileri otizm  farkındalık diplomaları, (Art therapy:  the self, self-exploration, self-healing, how
to use art  therapy diploma) Sanat
terapisi: kendini keşfetme, kendini iyileştirme, sanat terapisi nasıl
kullanılır diplomaları, (Mindfulness facilitator diploma) Mindfull eğitmeni
olma diploması, (Shadow and Advance shadow) Gölge ve ileri gölge terapisi
uzmanı diploması (Gognative behaviour and Adavcne cognative behaveir 
thaerapy diplomas), (Shamanic healing/energy healing) Şamanik şifa /
enerji şifa diploması, Bilişsel davranış terepasi, (Holistic Health
Practitioner Diploma), Bütünsel Sağlık Pratisyenliği Diploması’nın yanı sıra
daha kısa eğitimlere katılarak, Hooponopono ve ilerike hooponopono eğitmenliği,
qio gong  sertifikası ve groove method eğitmenliği sertifikası (Eğitim bitti sertifika sürecini tamamlıyorum sanırım.
Haziran ortasında Sertifikalı Groove Dans eğitmeni olacağım.


 


Bütün bu eğitimleri İngilizce yaptım ve benim
için en zor olan kısmı bu oldu. Bazen hiç uyumadan günlerce çalıştım. Aylarca
sadece ve sadece ders çalıştım. Ve artık eğitimlerimin sonuna geldiğime
inanıyorum, bundan sonra tecrübe ederek, kısa workshoplara katılarak,
gözleyerek okuyarak devam edeceğim ama ne yaparsam yapayım aslında yaşamın
özüne dair hiçbir şey bilmediğini hep aklımda tutarak… “Ben Kimim” sorusunun
artık bir önemi kalmadı çünkü bilmediğimi kabul ettim. Bilemiyeceğimi de.. Çünkü
bunun sabit bir yanıtını bulamadım.


 


Galler’in ortasında kendimle, kendi kendime
yep yeni bir hayat kurdum. Ve öğrendiklerimi, yaşadıklarımı, deneyimlerimi bir
araya getirerek, “ben hayatımı değiştirmek istiyorum” diyenlere yol göstermek,
kendi yollarını keşfetmelerine yardımcı olmak ve en önemlisi kendileriyle
ilgili unuttukları gerçekleri hatırlamama yardımcı olmak için psikolojik
danışmanlık, koçluk ve groove dans eğitmenliği 
yapmaya başladım. 


 


Artık her gün yepyeni  deneyimlere, yepyeni bir güne gözümü sevgi,
huzur ve neşeyle açmayı öğrendim, artık biliyorum gerçekte korkulacak hiçbir şey yok ve başıma iyi veya kötü ne gelirse gelsin biliyorum da  “Bu da geçecek”...