Bile bile…

    Kimi zaman öylece bakar size ekran,   Sözcükler yetersiz, kifayetsiz hatta anlamsız kalır   Aslında söyleyecek sözünüz çoktur ama   ‘Amalar’ yutar tüm anlamları   Tutunacak hiçbir şey kalmaz elinizde avucunuzda   Öylece durup bakarsınız   Artık şaşırmazsınız olan bitene   Sınır bir kez aşılmaya görsün   Tüm anormallikler normalleşir   Tüm absürtlükler kanıksanır   Siz size bakan boş ekranla,   Baş başa kalırsınız…   Oysa sözünüz çoktur ama   Amalar yutar umudunuzu   Kanıksama başlar içten içe    Öfke bile duymazsınız   Derinlerde çok derinlerde bir yerde   Kırılmıştır inancınız, insan diye tanımlanan malzemeye   Kandırıldığını bile bile,   Korkutulduğunu bile bile,   Kullanıldığını bile bile,   Aldatıldığını bile bile…   Bile bile…   Kendinden vazgeçenler   Hoyratça öldürebilenler   Vicdanlarından vazgeçenler   Masumiyetten nefret edenler   Göz göre göre…   Direnenler tüm gerçeklere…   Direnirken gerçeklere…   Kalakalanlar iki dünya arasında   Masallara sığınanlar   Gerçeğin acımasızlığıyla boğuşanlar   Ve her şeye rağmen direnmeye çalışanlar   Değişime tüm kalpleriyle inanmak isteyenler   Kulağımda yankılanan uğultular…   Aslında söyleyecek çok sözünüz vardır ama   ‘Ama’ bir önceki sözün geçerliliğini siler atar…   Kimi zaman öylece bakar size ekran…        . .